Nacht op de Kooldries

Nog net voor de dooi begon in te zetten een klein venster in de tijd gevonden om de rugzak op de schouders te zwieren voor een nacht buiten slapen.

Eergisteren vroege dienst tot 14u gehad. Rugzak mee naar het werk genomen.
In de kleedkamer mij in laagjes gehuld. Polyester basislaag voor benen en romp met daarover mijn silnylon pak. Afgewerkt met een broek en tweede laag polyester. Muts en handschoenen. Nog wat reserve kledij voor als ik ter plaatse ben.
Verlaat de afdeling via de achteruitgang maar wordt toch nog opgemerkt door enkele bewoners.
Trek naar het Zandven, een plek die ik best aardig vind door het contrast na een tocht door bos, plots geconfronteerd te worden met een open ruimte.
Als ik een wandeling plan met de cliënten van mijn afdeling probeer ik er, wat afhankelijk van hun mobiliteit, steeds naar toe te lopen. Terugblikkend met  vraag waar hun zintuigen en gedachten  het meest geprikkeld werden wordt meestal deze plek genoemd.
Een schuilplaats voor vee op de rand van de vlakte zie ik jaar na jaar steeds verder in verval geraken. Loop om het weiland heen naar Drieboomkesberg. Een bedevaartsplek met een traditie van verschillende honderden jaren toen een gewonde soldaat de belofte deed hier een kapel te bouwen als hij het zou overleven.
Als mijn opzoekingswerk klopt zijn we juni 1703 om en rond de "slag bij Ekeren"

Dan ging het over veldwegen naar het natuurreservaat Kooldries dat ik uitgebreid verkende om tegen het vallen van de avond een open plek op te zoeken.
Tot mijn ontsteltenis tot de conclusie gekomen dat ik niet alle lijnen van mijn shelter bij heb. Net genoeg koord bij om een kleine opening te maken.
Knabbelde nog wat toerbrood en bereidde me voor op een lange nacht.

Drinkwater ging tegen bevriezen mee naar binnen en werd gestockeerd tussen slaapzak en bivakzak.
Eigenlijk wordt hij daardoor iets te krap op borsthoogte.
Niet zo'n goed vooruitzicht als het er -temperatuur gewijs- om zou spannen.
Ik moet dringend mijn bivakzak gaan herdenken.
De sneeuw die de volgende dag werd voorspeld bleef voorlopig nog uit. Liep grotendeels over dezelfde route
terug naar mijn fiets.

Even buiten geweest maar een echt leermoment is het niet geworden.
Koud en droog, dat is genoegzaam bekend voor mijn schoensysteem.
Namiddag begon het te sneeuwen.
De volgende dag werd de dooi echt ingezet. Sneeuw die overging in regen.
Dat zou pas een test zijn geweest voor het voetenwerk.